Ostre widzenie jest niezbędne do rozróżniania dwóch znajdujących się blisko siebie punktów. Właściwość ta nazywa się zdolnością rozdzielczą oka. Gdy zdolność rozdzielcza jest wysoka, punkty te nie zlewają się ze sobą i są widziane jako dwa, gdy odległość między nimi wynosi co najmniej 45 sekund kątowych. Znaczy to, że człowiek o normalnej ostrości wzroku rozróżnia z odległości 10 m dwa jasne punkty oddalone od siebie o 2-3 mm. Tak dzieje się wówczas, gdy obraz pada na siatkówkę w obrębie dołka środkowego. Jest to spowodowane dużym zagęszczeniem w tym miejscu czopków (160000 na 1 mm2 siatkówki) oraz tym, że jeden czopek przypada tu na jedną komórkę zwojową. Pręciki znajdują się dopiero na obwodzie dołka środkowego i dalej – w części obwodowej siatkówki. Zdolność rozdzielcza w tej części siatkówki jest znacznie mniejsza, lecz wystarcza do wykrywania ruchu przedmiotów w polu widzenia.