Takie motto mogłoby zawisnąć nad drzwiami do gabinetu każdego psychologa na świecie. Niezależnie od tego, w jakiej konwencji teoretycznej został wykształcony dany psycholog, jakie szkoły psychoterapeutyczne ukończył, aby otrzymać certyfikat uprawniający do udzielania profesjonalnej pomocy zgłaszającym się do niego pacjentom lub klientom, nie może pominąć roli, jaką odgrywa rodzina w kształtowaniu osobowości, nawyków i zachowań człowieka. Niektóre szkoły psychologiczne, takie jak behawioryzm przywiązują do tego mniejsza wagę, inne podkreślają również rolę innych czynników środowiskowych i genetycznych, a dla klasycznej psychoanalizy i wywodzących się z niej różnorodnych nurtów psychodynamicznych rodzina jest najważniejszym punktem odniesienia w procesie rozumienia pacjenta i udzielania mu pomocy. Więź z najważniejszymi osobami, a więc z matka i ojca wpaja wzorce na cała resztę życia. Dostarczają oni już w najwcześniejszych latach kulturowych wzorców zachowań charakterystycznych dla danej płci, uczą jak wyglądają relacje interpersonalne pomiędzy przedstawicielami przeciwnych płci, pozwalają budować pierwsze zręby niezależności i samodzielności. To, w jakiej rodzinie się ktoś wychował ma zasadniczy wpływ na kształtowanie się jego osobowości i wywiera piętno na całe późniejsze życie.