Rodzina to naturalny system organizacji ludzkich społeczeństw i naturalne środowisko, w jakim się człowiek wychowuje. Nie zastąpią jej żadne, nawet najbardziej doskonałe instytucjonalne systemy wychowania. Wiedza ta jest tak powszechna, że doskonale zdają sobie z tego faktu sprawę nie tylko psycholodzy rozwojowi i socjolodzy zajmujący się badaniem rodziny, ale również zwykli ludzie, a coraz częściej także decydenci na każdym szczeblu. Oznacza to, że rodzina powinna być najważniejszą komórką stanowiąca obiekt zainteresowania i troski, ponieważ jako jedyna jest w stanie dostarczyć rozwijającemu się dziecku i młodemu człowiekowi warunków do prawidłowego rozwoju emocjonalnego, intelektualnego i społecznego. Ma ona wpływ na wszystkie sfery osobowości człowieka. Kształtuje jego postawy wobec otaczającego świata, jego hierarchę wartości, umiejętność współpracy w grupie (zwłaszcza jeśli młody człowiek ma rodzeństwo), zawierania kompromisów, reagowania na frustracje i inne sytuacje stresujące, zdolność samodzielnego myślenia i dokonywania wyborów, a także motywacje do osiągania sukcesów. Jest podstawowym czynnikiem kształtującym tożsamość i charakter. Jej rola jest nie do przecenienia, a z ogromu wpływu powinni zdawać sobie sprawę wszyscy rodzice, którym zależy na świadomym wychowaniu dzieci.