Tego rodzaju sygnały często są trudne do uchwycenia dla dziecka upośledzonego umysłowo. Może na nie czasem źle zareagować nie dlatego, aby nie wiedziało, jak coś zrobić, ale dlatego że nie rozumie, czego od mego oczekujemy. Możemy pomóc mu w wyrabianiu właściwych zachowań dzięki zrozumiałym sygnałom. Jeżeli uczymy dziecko np. nazw dwóch przedmiotów, powinny one wyraźnie różnić się od siebie, nie tym, czym są — piłka i filiżanka — ale wszystkim, co jest możliwe: wielkością, kolorem, konsystencją itd. Z tego samego powodu powinniśmy, przynajmniej na początku, wybierać te przedmioty, których nazwy nie brzmią zbyt podobnie. Piłka i filiżanka spełniają tu warunek, ale piłka i półka — nie (uczenie tych słów nastąpi później). I tak, wskazówki, które dziecko powinno zauważyć, muszą wyraźnie odcinać się od tła, np. niebieska piłka i czerwona filiżanka ustawione na białym, a nie na czerwonym.