Przez wiele stuleci wychowywanie dzieci twardą ręka było sankcjonowane i nikt nie miał prawa wpływać na to rodzice robili ze swoimi dziećmi. Były nakazane surowe zasady, które dotyczyły dzieci, dzieci musiały chodzić, jak to się mówi jak w zegarku, a wszystkie odstępstwa od tego, czego oczekiwali rodzice od dziecka były karane bardzo surowo. Wychowywanie dziecka ‘twardą ręką’ ma do dzisiaj bardzo wielu zwolenników, uważając, że sami byli tak chowani i wyrosili na porządnych ludzi, to znaczy, że takie wychowywanie jest dobre nie zagłębiając się za bardzo w psychikę dziecka i nie zwracając uwagi na jego uczucia, uważając, że rodzice wiedzą najlepiej, co dla dziecka jest najlepsze, a ono może się jedynie do tego dostosować. Dzieci wychowywane w ten sposób są w wieku dorosłym osobami, które nie potrafią odczytywać uczuć innych osób, mają problemy w stosunkach międzyludzkich oraz sami są w wieku dorosłym osobami, które nie zwracają uwagi na uczucia innych, tak samo jak oni byli traktowani w dzieciństwie. Takie wychowywanie można nazwać raczej tresurą, dzieci nie czują się kochane przez rodziców a czasami nawet uważaj, że zawadzają swoim rodzicom, że lepiej by było im bez nich. Dzieci takie mogą być w przyszłości zakompleksione, nie wierzące w swoje możliwości. Bowiem dziecko, które uważa się za niekochane przez własnych rodziców może nie uwierzyć w miłość innych ludzi.