Większość podręczników zajmujących się wychowaniem do życia w rodzinie zachęca młodych ludzi do rozwagi i namysłu zanim zdecydują się oni na założenie własnej rodziny. Jest bowiem powszechnie znaną prawidłowością, że dojrzałość biologiczna do podjęcia współżycia i zajścia w ciążę nie idzie w parze z dojrzałością emocjonalną, psychologiczną i społeczną do posiadania własnego dziecka i założenia własnej rodziny. Jest to bowiem ogromna odpowiedzialność, której podejmować powinni się ludzie na tyle dojrzali, aby umieć zatroszczyć się nie tylko o siebie, ale i o swoich bliskich: męża, żonę oraz dzieci, które mają przyjść na świat. Wymaga ukształtowanej i silnej osobowości, stabilnej sytuacji zawodowej i materialnej oraz przede wszystkim zdolności do dźwigania takiej odpowiedzialności. Młodzi ludzie, a tacy niestety bardzo często uważają się za bardziej dorosłych niż są naprawdę, nie są do tego zdolni. Pochopna decyzja o zajściu w ciążę i założeniu rodziny może zaowocować wieloma tragediami, z których wielu można by uniknąć, gdyby tylko decyzja podejmowana była bez pospiechu i z rozsądkiem, a nie w oparciu o emocje. Emocje są bardzo złym doradcą, również i w tej dziedzinie życia ludzkiego. Młodych ludzi należy przede wszystkim wpierać w rozwoju, aby do takiej odpowiedzialności byli w stanie dojrzeć.