-
Wstęp
Powieść „Dżuma” Alberta Camusa jest jednym z najważniejszych dzieł literatury francuskiej XX wieku. Opowiada ona o epidemii dżumy, która wybucha w fikcyjnym mieście Oran w Algierii. Rodzi się w niej nie tylko problem zdrowia publicznego, ale również egzystencjalny. Powieść ta jest właśnie analizą tych dwóch zjawisk. -
Zdrowie publiczne
Głównym wątkiem „Dżumy” jest epidemia dżumy, która grasuje między mieszkańcami miasta. Camus bardzo szczegółowo opisuje symptomy choroby, jej objawy i leczenie. Wykorzystując zjawisko epidemii, autor przedstawia problem bezradności ludzi wobec chorób zakaźnych, z którymi nie mieli wcześniej styczności. Zachowany został też niuans: działa ona jako metafora dla walki z faszyzmem, jeszcze na międzynarodowej arenie politycznej. -
Problem egzystencjalny
W „Dżumie” Camus analizuje też szerszy problem egzystencjalny, a konkretnie smutek i apatię, jakie ogarniają mieszkańców Oranu podczas epidemii. Główny bohater, Doctor Rieux, opowiada, jak sytuacja ta doprowadza ludzi do odkrycia własnej śmiertelności i nieuniknionej straty. Wszystko to prowadzi do refleksji nad sensami istnienia, w co wierzymy i jak przeżyć. -
Postacie powieści
W ramach powieści Camus stworzył różne postaci, przedstawiające różne reakcje na trudną sytuację. Jednym z najważniejszych bohaterów jest doktor Rieux, który z oddaniem pomaga ludziom z Oranu. Ratuje on życie ofiarom epidemii, boi się o swoje życie i wykorzystuje swoje umiejętności dla dobra wspólnoty. Inni bohaterowie, jak Rambert czy Tarrou, stanowią swoiste „lustra” dla czytelnika, w których pojawiają się różne zdania na temat epidemii. -
Wnioski
„Dżuma” Alberta Camusa to nie tylko opowieść o chorobie i nieuchronnej straty, ale również analiza egzystencjalna ludzi w ciężkiej sytuacji. Główny bohater, Doctor Rieux, staje się symbolem mądrości, niezłomności, ale też wstrętu przed przypadłością ludzi. Powieść jest bardzo ważnym i niezwykle aktualnym dziełem literatury, na równi z największymi klasykami literatury egzystencjalnej.